içinde

YÜRÜYORUM

Yağmurun altında yürüyorum.

Ürkek adımlarla…

Yağmur damlaları yüzüme tokat gibi iniyor.

Ama aldırmadan ürkek adımlarla gidiyorum.

 

Yağmurun son damlaları iniyor.

Gökyüzünde gök kuşağı gülümsüyor.

Ben bedenimdeki o ürkeklikle,

Hâla yürüyorum.

 

Artık yağmur duruyor…

Kara bulutlar gökyüzünden çekiliyor.

Etrafı aydınlık kaplıyor.

Ama bedenimdeki o ürkeklik ,

Adımlarını atarken o cesaretsizlik ,

Gözlerimdeki o masum bakış,

Bir türlü terk etmiyor beni.

Artık anlıyorum ki her şey değişiyor.

Ama

Ben o korku içinde hâla yürüyorum

Değişmeden…

Bildiri

Ne düşünüyorsun?

Bir yanıt yazın

ADEM KASİDESİ

MÜNŞEAT- I NUMAN MAHİR BEYFENDİ